Toetsen

Als voorbereiding voor morgen mezelf verdiept in summatief en formatief toetsen. Super interessant, maar ook wel confronterend. Summatief toetsen is in mijn optiek niet slecht, maar bij mij op school ligt hier wel erg de nadruk op. Het gevolg hiervan is dat de toets een momentopname is en de leerlingen alleen leren voor de toets en niet om met de kennis die ze opdoen weer een stapje verder te komen. Een veel gehoorde klacht vanuit de bovenbouw is dan ook dat leerlingen 'niets meer weten van wat ze een jaar daarvoor hebben geleerd'. Het komt ook voor dat leerlingen niet begrijpen dat dat wat ze bij het ene vak leren, ook nuttig kan zijn bij het andere vak. Of zelfs in het dagelijks leven. Zo leren de leerlingen bij Nederlands hoe zij een mailtje moeten opstellen, maar krijg ik van dezelfde leerlingen mailtjes zonder aanhef, zonder leestekens en zonder hoofdletters. Soms moet ik zelfs uit het adres opmaken van wie het mailtje afkomstig is. Pas als je in de les hierop terug komt, zijn er leerlingen die de link met Nederlands leggen. 'O, moet je dat ook echt gebruiken, die regels?'
Tja...

In mijn herontwerp wil ik de nadruk vooral leggen op formatief toetsen. Het doel van mijn herontwerp is niet dat leerlingen feiten uit hun hoofd leren. Ik wil juist dat zij binnen elke opdracht een vaardigheid leren die zij weer nodig hebben om een volgende opdracht uit te voeren. Op die manier leren zij steeds meer en krijgen zij directe feedback. Als ze een vaardigheid niet beheersen, kunnen ze niet verder met de opdracht. Binnen de opdrachten moeten ze ook elkaar beoordelen (peer-feedback).
Samen met mijn collega Moniek van Veghel ben ik begonnen met het opzetten van een grote afsluitende opdracht voor de tweede klas kader-mavo. Deze opdracht laat de leerlingen terug kijken op twee jaar Mens & Maatschappij. Kennis is hierbij een middel, vaardigheden aanleren is het doel.